Sabahın erken saatlerinde şehrin uğultusuna karışan sesler, aslında demokratik olgunluğun en güzel yansıması. Bir yanda belediye otobüsünde işine giden işçinin iç geçirişi, diğer yanda üniversite amfisinde düşüncelerini paylaşan bir akademisyenin yankılanan sesi… Demokrasi, tam da bu çoğul seslerin senfonisinde vücut buluyor.
Sivil toplumun nabzını tuttuğumuzda, görüyoruz ki muhalefet sadece siyasi partilerin tekelinde değil. Bir ressam fırçasıyla, bir müzisyen notalarıyla, bir yazar kaleميyle demokratik kültüre katkı sunuyor. Yerel yönetimlerdeki başarılı uygulamalar, alternatif politikaların mümkün olduğunu gösteriyor. Bu deneyimler, umudun tohumlarını yeşertiyor kent meydanlarında.
Gençliğin dinamizmi ise bambaşka bir enerji katıyor bu tabloya. Sosyal medyanın sunduğu imkanlarla düşüncelerini paylaşan, projeler üreten, çözüm önerileri geliştiren bir nesil var karşımızda. Onların gözlerindeki ışık, yarının Türkiye’sine dair ipuçları veriyor.
Bir tarafta kadın hareketlerinin kararlı adımları, sendikaların hak arayışları, çevre aktivistlerinin doğa için verdikleri mücadele… Her biri demokrasi mozaiğinin vazgeçilmez parçaları. Bu çeşitlilik, toplumsal muhalefetin zenginliğini ve derinliğini gösteriyor.
Ancak asıl mesele, bu farklı seslerin ortak bir demokratik kültür etrafında buluşabilmesi. STK’ların köprü görevi gördüğü, akademinin rehberlik ettiği, medyanın tarafsız bir platform sunduğu bir ortamda, muhalefet gerçek işlevini yerine getirebilir.
Unutmayalım ki demokrasi, sadece sandıkta kullanılan oylardan ibaret değil. O, gündelik hayatın her anında yaşayan, nefes alan bir organizma. Her vatandaşın, her kurumun, her hareketin katkısıyla gelişen, olgunlaşan bir süreç.
Belki de şimdi, bu çoğul seslerin hikayesini daha gür bir şekilde anlatmanın tam zamanı. Çünkü yarının Türkiye’si, bugünün demokratik birikiminin üzerinde yükselecek. Ve bu birikim, toplumun her kesiminden yükselen seslerin harmonisinde saklı.
Sokakta yürüyen her bir vatandaşın düşüncelerinde, kahvehanelerdeki sohbetlerde, sosyal medyadaki tartışmalarda filizlenen bu demokratik kültür, geleceğimizin güvencesi. Yeter ki bu sesleri duyabilelim, bu renkleri görebilelim ve bu çeşitliliği bir zenginlik olarak kucaklayabilelim. Çare yine halktan, halkın içinden çıkabilsin diye.
Saygılarımla
