Hayat, birbirinden farklı deneyimlerle dolu uzun bir yolculuktur. Bu yolculuk sırasında herkesin iyi ve kötü anıları, başarıları ve başarısızlıkları olur. Ancak bu tecrübeler, bizi biz yapan en önemli unsurlardır. Kötü bir tecrübe yaşayan insan, yaşamaktan vazgeçmez; çünkü hâlâ bir umut, bir şans, bir değişim ihtimali vardır. Peki, ya sevmekten neden vazgeçer?
Sevgi, insanın ruhunu besleyen, ona güç veren bir duygudur. Ancak sevmek, bir mücadeleyi de beraberinde getirir. Sevgi, emek ister, sabır ister. Kimi zaman sevgiye karşılık bulamamak ya da sevilen kişi tarafından incinmek, insanı sevmekten vazgeçirebilir. Ancak aslında bu vazgeçiş, sevgiden vazgeçmek değil, sadece şu anki sevginin getirdiği acıdan kaçmaktır.
Her şey gibi sevgi de mücadeleyi gerektirir. Bir çocuk hemen okumaya başlamaz, önce harfleri öğrenir, sonra kelimeleri birleştirir. Bisiklet sürmeyi öğrenirken düşer, kalkar ve yeniden deneriz. Bir çocuğun bezini bırakması bile bir süreçtir; sabır ve zaman gerektirir. Sevgi de aynı şekilde zamanla pekîştirilen, sabırla yoğrulan bir duygu olmalıdır.
Olumsuz tecrüeler karşısında çoğu insan pes eder, ya başa döner ya da olduğu yerde bırakır. Oysa ki, şu unutulmamalıdır: Mücadele edilen her şey çok kıymetlidir. Hayatın bize sunduğu zorluklar, aslında bizim büyümemizi, olgunlaşmamızı sağlayan en önemli derslerdir. Bu dersleri almaktan kaçmamalı, tam aksine onlardan öğrenerek yolumuza devam etmeliyiz.
Sevmekten vazgeçmemek, hayata tutunmak kadar önemlidir. Her yeni gün, yeni bir sevgi şeklini, yeni bir insanı, yeni bir bağlantıyı getirebilir. Sevginin gücünü küçümsememek, onu yaşamak ve yaşatmak, hayatta en kıymetli mücadelelerden biridir.
Sevgi ve Saygılarımla
Emek Öykü KAYA
Yorumlar kapalı.