Yangından otel nasıl kurtulurdu?

Sevgili Okurlarım,

Son yıllarda ülkemizde yaşanan felaketler sık sık ve farklı sektörlerde olmaya başladı. Neticede acılar ülkesi olduk.

Sahi.. Bizde bu felaketler, neden sık ve sonuçları ağır oluyor? Düşünen yok ! Önlemek için, araştırma yapan kişileri de dinleyen yok! Varsa yoksa “Suçlu Kim?” arayışında, üste çıkmak ve suçlamak. Üst perdeden bakmak ve üste çıkarak avantaj elde etmek mi amacımız? Geldiğimiz noktada; başlıyoruz birbirimizi suçlamaya. Ait olduğumuz düşünce ve partimize zarar gelmesin diye gayri ahlaki bir şekilde görüşlerimizi belirterek karşı tarafı suçlamak için çabalıyor, felaketleri de argüman olarak kullanmaya başlıyoruz. Adeta felaket ve acılarla dans ediyor ve halkımızı felaketle aldatıyoruz. Önlem almıyoruz. Sonra toplumun hafızası unutunca, “Eski tas eski hamam “ diyerek, kaldığımız yerden her şeye devam politikasıyla acımasızca ve umursamazlıkla yaşama devam ediyoruz. Bu durum “Balık baştan kokar” misali en tepeden sokaktaki insanımıza kadar, virüs gibi bulaşmaktadır. Biz insan olarak çok kirlendik.

Bilmemiz gereken kısaca şudur: Sistem olmayan yerde felaket bitmez. Bir kaza olduğunda ilk sorumuz; “Sistem bu kazayı neden üretti?” olmalıdır. Daha sonra gelecek soru ise; “Bu kazada benim suçum neydi?” sorusudur. Hepimiz suçlu olabiliriz. Hepimiz aslında suçluyuz. Çünkü sistem kurmayan ve kurulmuş sistemlere, uymak istemeyen bir birey yaratıldığı için. Bizlerde buna verdiğimiz oylarla ve yaşam biçimimizdeki ayrıcalıklı beklentilerimizle destek veriyoruz.

Sistem kurmak proaktif (önleyici) bir faaliyettir. Felaketin olasılığını veya şiddetini azalttığı için bedel ödemezsiniz. Ödeseniz bile, felaketlerin bedeline göre çok daha az bedel ödersiniz.

Kaza olduktan sonra; alınan önlemler reaktif (düzeltici) faaliyetlerdir. Size görünen ve görünmeyen büyük bedeller ödetir. Bir kaza sonrasında suçlu tespiti, reaktif bir faaliyettir. Sadece vicdanları rahatlatır. Önlem alınmazsa, sistem revize edilmezse felaketler devam eder.

Ulu Önderimizin bu konuda çok güzel bir sözü vardır.” Felaket başa gelmeden evvel önleyici ve koruyucu tedbirleri düşünmek lazımdır, geldikten sonra dövünmenin yararı yoktur. ” M. Kemal ATATÜRK …

Sevgili Okurlarım,

Ben 10 yıl boyunca ABD ve Avustralya’da uygulanan iş güvenliği yönetim sisteminin (Five Star) uygulandığı bir kuruluşta iş güvenliği yöneticisi olarak çalıştım. Aynı zamanda holdinge bağlı 9 adet kuruluşun, yasal mevzuata ve şirket standartlarına uyum denetimlerinin yanında, bu kuruluşların proaktif veya reaktif olup olmadıklarına dair sistem denetimlerini (Audit) yaptım. Tespit edilen eksiklik veya kusurları Elmar Endeksine göre, sayısal puanlar vererek sistem denetimlerini gerçekleştirdim. Bu denetimlerde tespit edilen eksiklikler; 3W (What, Who, When) formatında; Neyi, Kim, Ne Zaman yapacak belirlenir ve en yüksek amire ve konunun muhatabı olan yetkililere raporlanırdı. Raporlara geri bildirim yapılması şirket prosedürü gereğiydi.

Ülkemizde de yönetim sistemleri var ve belgeleniyor ama dinamik olmayan, yüzeysel denetlenen kısacası kağıt üstünde “mış miş gibi” yapılan faaliyetler. Parayı verip, belge alamayan veya belgesi iptal edilen bir kuruluş görmedim ve duymadım.

Yanan Bolu Grand Kartal Hotel’ de güvenli turizm belgesi olduğu söyleniyor. Tamam…O zaman niye yandı? Nasıl denetlendi? Bu yangında kök neden olarak en az ellinin üzerinde eksiklik sayabilirim. Bunlar nasıl görülemedi veya giderilemedi? Görülemedi ise; uygun risk değerlendirme metodolojileri neden uygulanmadı? (Örneğin: FTA ve ETA Metodu) Bu hotelde sistemin olmadığı ve yangının onlarca kök nedeni olduğu anlaşılmaktadır.

Artık “Kim Suçlu?” arayışını bırakalım. Biz neden dinamik, yaşayan ve denetlenebilen, gelişen bir sistemi bu ülkede kuramıyoruz? diye düşünmenin zamanı geldi de geçiyor.