Bir yılın daha sonuna gelirken etrafta sevimli bir telaş başlar. Caddeler, sokaklar, mağaza vitrinleri rengârenk, ışıl ışıl süslenir. Yeni bir yılın başlayacak olması herkeste kıpır kıpır bir ruh hali yaratır. İşin eğlence ve alışveriş kısmını bir kenara bırakırsak, o ruh halinin büyük kısmının, beklentilerden kaynaklandığına inanırım. Bu yılın getirmediklerini (!), eksik bıraktıklarını (!) gelecek olandan ister insanlar!. Nereden alıp gelecekse?
Onu da getirsin yeni yıl, bunu da getirsin yeni yıl… Olur, yapabiliyorsa neden olmasın?
Bir zaman dilimine sipariş vermek, zamandan; insandan bağımsız bir şeymiş gibi bahsetmek bana hep ilginç gelmiştir. Oysaki zaman; insanlığın, yaşamı coğrafi değişkenlerle kategorize ettiği, toplumsal ihtiyaçlarına göre kullandığı bir çizelgeden başka bir şey değil. Zamanın tarifi konusunda bilim adamları bile uzlaşamamışken (Wikipedia öyle diyor) benim düşüncelerime katılmazsanız hiç yadırgamam doğrusu…
Bence; geçip gittiğini söylediğimiz, gelmesini beklediğimiz zaman dilimlerinin hayatımız üzerinde bir etkisi söz konusu değil. Tersine, insanlığın o zaman dilimleri üzerinde olumlu ya da olumsuz etkileri söz konusudur. Boş bir banda kayıt yaptığınızı düşünün, kaydettiğiniz verinin yararlı ya da zararlı olması, iyi ya da kötü olması o bandın niteliğini oluşturmaz mı? Bunda bandın bir fonksiyonu var mıdır?
Zaman dediğimiz; doğumla başlayıp ölümle biten bir süreç değil mi her birey için?
Zaman; geri sarılması olanaksız bir film gibi ve başrolde biz varız. Herkes kendi filmini çeviriyor doğumla ölüm arasında… Bu nedenle herkes için ayrı anlam ifade ediyor aynı zaman dilimi. Tek ortak noktamız “O An” ı bir daha yaşayamıyor olmamız!
“Zaman insandan çok şey alıp götürüyor” diye hayıflanırız ya, zamanın bizden bir şey götürdüğü yok.
Bedenden gidenler, doğanın gereği. Her canlı gibi…
Sağlıktan gidenler, bir yandan doğanın intikamı, diğer yandan yanlış yaşamaktan. Sağlığımızı zaman mı bozdu yoksa kendimiz mi? Yanlış beslenen, spordan uzak duran, bedenimizi ve ruhumuzu hoyratça kullanan, çevre kirliliği yaratarak hastalıklara yol açan biz miyiz, zaman mı? Ruhtan gidenlere gelince, o da insanoğlunun kendine ettiği…
Ayıbımızı yüzümüze vurmamak için, doğadan gidenlere hiç girmiyorum!
“Zaman her şeyin ilacıdır” deriz ya, zamanın ilacı olsa kendi başına sürecek, hoyrat insanoğlundan aldığı yaralar için…
Aşık olamayışınız ya da biten aşklarınızdan geçip giden zaman mı sorumlu?
İnsan sağlığını hiçe sayan, tehdit eden, doğa katili enerji santrallerinin inşaat ve işletme ruhsatlarını zaman mı verdi? Onlarca yılda boy verip, bazen yüzlerce yıl yaşayan ağaçları birkaç saatte kesiveren zaman değil ki…
Savaşları zaman çıkarmıyor ki, barışı o getirsin!
Zaman; seçimlerde oy kullanmıyor!
Açlık ve soğuktan ölen çocuklardan, öldürülen çocuklardan, işsizlikten, katledilen kadınlardan, çocuk gelinlerden, sömürünün her türlüsünden zaman mı sorumlu? Tüketim çılgınlığımızın, bütçemiz üstündeki tahrip gücüyle, zamanın ne ilgisi var?
Zamanın masumiyetiyle ilgili uzayıp giden bir liste yapmak inanın hiç de zor değil, o kadar çok örnek, o kadar çok konu var ki… Ama gelin görün ki, başımıza gelenleri zamanın sırtına yüklemek en kolay yol.
Yarın mesajlarımız “bir yıl daha geçti acısıyla, tatlısıyla” diye başlayıp, gelecek yıla siparişlerle (umut, sağlık, barış, mutluluk, aşk, para… v.s) sona erecek.
Güzel şeyler istemenin, bizi mutlu eden her ne varsa sürmesini, artmasını istemenin yanlış tarafı yok elbette.
Benim merak ettiğim, gelecek yıla sipariş verip bekleyecek miyiz, olmasını istediklerimiz için.
“Olmasın” dediklerimiz için bir şey yapacak mıyız?
Bence; yapmak istedikleriniz, yapmak zorunda olduklarınız için zaman kaybetmeyin,
Umutlarınızı kaybetmeyin,
Sevgiyi,
İçinizdeki çocuğu,
Direnmeyi,
En çok da gülümsemeyi…
Yorumlar kapalı.